Een onmogelijke zaak ?
Vijf jaar geleden begonnen de problemen met rugpijn die steeds erger werd. Op zeker ogenblik hield ik het niet meer uit van de pijn die ook nog uitstraalde in het linkerbeen, zelfs met zware pijnstillers.
Een scan bracht een hernia, een vernauwing en een verschoven wervel aan het licht. En dan begint de miserie en wordt het rijtje afgelopen: cortisonespuitjes in de rug - zonder resultaat - en vier epidurale infiltraties. De pijn werd minder, maar doordat de zenuw beschadigd was had ik krachtverlies in mijn linkerbeen. En dan komt het verdict : volgens de orthopedist was een operatie onafwendbaar.
Toen besloot ik een chiropractor te raadplegen. Hij heeft me alles uitgelegd en indien er geen verbetering kwam zou hij er mee stoppen. Dat gaf me vertrouwen.
In het begin volgden de behandelingen elkaar snel op om daarna om de vier weken plaats te vinden. De eerste twee maanden was er weer wat meer pijn en had ik last van de behandelingen. De derde maand begon de verbetering, maar het was nog met vallen en opstaan. Na vijf maanden was het krachtverlies volledig verdwenen.
De chiropractor begon vervolgens met een andere manipulatie en liet zes weken tussen de behandelingen. Maar dat beviel me niet zo goed en de tijd tussen de behandelingen was te lang.
Na overleg werd die bijkomende manipulatie gestopt en de termijn terug gebracht op vier weken. Vanaf dan is het alleen maar beter geworden. Een geluk dat ik een goeie chiropractor heb met veel geduld en die niet vlug opgeeft...
We zijn nu drie jaar verder en soms vergeet ik dat ik rugproblemen heb. Hij heeft me wel aangeraden het werk zo veel mogelijk te verdelen, wat ik ook opvolg. Uit ondervinding is ook gebleken dat ik beter één dag na een behandeling het rustig aan doe.
Ik voel me nu uitstekend dank zij Chiropractie.
En de orthopedisch chirurg? Hij wacht nog altijd op het doorverwijsbriefje voor een operatie...
Lieve